Ellen: ‘Liever geleidelijk dan abrupt overstappen’.

Ellen: ‘Liever geleidelijk dan abrupt overstappen’.

De beide dochters van Ellen van den Bos hebben een groot leeftijdsverschil. De één (6) zit in groep 2 van de basisschool, terwijl de ander (13) haar draai probeert te vinden op het voortgezet onderwijs. Dat is zwaar. Mede door de coronaperiode ervaarde ze daarbij veel stress en druk.

‘Het valt mij op dat leerlingen op de middelbare school vooral moeten doen wat ze opgedragen wordt,’ zegt Ellen. Ze benadrukt dat de werkhouding bij kleine kinderen anders ligt dan bij pubers. ‘Mijn 6-jarige wil uit zichzelf nog van alles leren. Die wil sommetjes maken en beter leren lezen. Met een puber is dat een wereld van verschil. Die is lui en wil van nature niks doen. Je moet deze leerlingen een actieve basishouding aanleren.’

Systeemgericht

De overstap naar een middelbare school in Hengelo was voor haar puber erg plotseling. ‘Mijn ervaring is dat het basisonderwijs erg kindgericht is en het voortgezet onderwijs juist systeemgericht. Binnen dat systeem proberen de docenten programma’s af te draaien en interesseert het ze niet zo hoe het met het kind gaat.’ Ellen geeft aan dat dat op de basisschool anders was. ‘Daar hadden de docenten een beter beeld van het kind. Ze stimuleerden het dat kinderen zelf meedachten over leerdoelen. Als er dan iets niet goed gaat met het kind hebben ze het ook veel eerder in de gaten.’ Er lag veel druk op haar kind. ‘De basisschool wilde haar zo hoog mogelijk laten instromen. Maar dat moet nog wel waargemaakt worden.’ Er was ook geen eindtoets om het advies wat beter te duiden. ‘Ze heeft door corona geen citotoets gemaakt. Je merkte dat het schooladvies onder ouders heel erg belangrijk wordt gevonden. En terecht, want er was dus geen toets.’

Lockdown

Het was mede door de coronamaatregelen wennen op de nieuwe school. ‘De eerste tijd verliep voor ons als ouders heel vreemd. We mochten het gebouw niet in en alles ging digitaal via het scherm. Ze heeft een fysieke introductiedag gehad, maar kort daarna begon een nieuwe lockdown. Dus dat was zwaar.’ Ze begon op gymnasiumniveau en daar kwam veel op haar af. ‘Corona of niet, het lesprogramma gaat door. De toetsen moeten gemaakt worden. Mijn dochter ervaarde dat als heel veel stress en druk.’ Het werd steeds duidelijker dat ze niet op haar plek was. ‘Toen het thuisonderwijs begon, vond ze het steeds zwaarder om bij te blijven. Daarom wisten we van de zomer ook niet waar het nou aan lag. Was het een wenproces, het thuisonderwijs, of kon ze het niet?’

Initiatief

Ellen hoorde niets van de school. ‘Het viel me tegen dat ik het initiatief voor een gesprek moest nemen. Mijn dochter heeft bij Frans alleen maar zware onvoldoendes gehaald. Dan verwacht je dat een docent contact opneemt met haar of ons en vraagt wat er aan de hand is. Maar dat gebeurde niet.’ Daarom ging ze zelf de dialoog aan. ‘Er kwamen constructieve gesprekken. Hoewel het binnen hun regels verliep, waren de docenten welwillend om mee te denken. Het gevolg was dat het bij die vakken al snel een stuk beter ging.’ Helaas gold dat niet voor alle andere vakken. ‘Je ziet geen verandering binnen dat team van leerkrachten op een middelbare school. Het is heel lastig als je iets anders wilt, dat hoor ik ook van andere ouders. Het zou schelen als ze alles beter afstemmen.’

Switchen

Gelukkig bereikte ze uiteindelijk wel iets met de gesprekken. ‘Eigenlijk mocht mijn dochter gedurende het schooljaar niet switchen van het gymnasium naar het atheneum, maar dat hebben we toch voor elkaar gekregen. Ze moet er echt op gaan vertrouwen dat ze het best kan. Als ouders proberen we dat erin te wrijven maar dat is best moeilijk soms. Zonder Latijn en Grieks heeft ze in elk geval wat meer ruimte.’

Geleidelijk

Alles bij elkaar vindt Ellen dat de overstap anders zou moeten. ‘Ik ben voorstander van meer geleidelijkheid, want dit gaat te abrupt. Kinderen krijgen het gevoel dat het niveau waarop ze zijn ingestroomd vaststaat. Het voelt als falen als het niet het juiste niveau blijkt te zijn. Daar komt nog bij dat switchen van klas voor een puber het ergste is wat er bestaat.’ Ze is daarom een voorstander van brede brugklassen. ‘Zorg dat kinderen niet altijd in dezelfde groepjes terecht komen. Maar dat ze met meerdere niveaus bij elkaar zitten. In zo’n brede overgangsschool zie je vanzelf wel waar je kind terecht komt.’